Geschiedenis van Namibië

Namibië is van 1884 tot 1915 een Duitse kolonie geweest. Na de Eerste Wereldoorlog kwam het gebied enige jaren onder Brits gezag. In 1921 kreeg de Unie van Zuid-Afrika een mandaat van de Volkenbond tot tijdelijk bestuur van Zuidwest Afrika. Dit mandaat werd in 1966 door de Verenigde Naties opgeheven. Zuid-Afrika weigerde echter zich terug te trekken, en bleef het gebied bezetten.

Al in 1958 werd een verzetsbeweging tegen het Zuid-Afrikaanse apartheidsbewind opgericht, de Ovamboland People’s Organization, die twee jaar later op ging in de South West African People’s Organization (SWAPO), met Sam Nujoma als leider. In 1967 stelden de VN een Raad voor Zuid-West Afrika in, die het gebied formeel moest besturen. In 1971 werd de Zuid-Afrikaanse aanwezigheid in Namibië door het internationaal gerechtshof onrechtmatig verklaard. SWAPO werd twee jaar later erkend als enige rechtmatige vertegenwoordiger van het Namibische volk, en kreeg tevens een waarnemersstatus bij de VN.

Het lot van Namibië was sterk vervlochten met de onafhankelijkheidsstrijd die gevochten werd in Angola. Na jaren van impasse kwam in 1988 - na "de val van het IJzeren Gordijn" en onderhandelingen met Zuid-Afrika, Angola, Cuba en de Verenigde staten - de weg vrij voor de onafhankelijkheid van Namibië. Meer dan 41.000 ballingen, waaronder Sam Nujoma, keerden terug naar huis. De eerste vrije verkiezingen, van 7-11 november 1989, leverden een grote overwinning op voor de SWAPO. Sam Nujoma werd in 1990 beëdigd als president.Op 21 maart 1990 verkreeg Namibië de onafhankelijkheid. Op 28 februari 1994 werd de enclave Walvisbaai als laatste gebiedsdeel door Zuid-Afrika aan Namibië overgedragen. In maart 2005 wordt Hifikepunye Pohamba, een protégé van Nujoma benoemd tot president. In juli 2007 willen mensenrechtenactivisten dat er onderzoek start naar de dood van duizenden Namibiërs tijdens het bewind van Sam Nujoma. Één ding is zeker, Namibië heeft een rijke geschiedenis.