Economie van La Reunion
De economie van la Reunion is als volgt te beschrijven. Réunion importeert ca. 65% van alles wat het eiland nodig heeft van Frankrijk. Omgekeerd importeert Frankrijk ca. 70% van alles wat Réunion produceert. Negatief is dat de import steeds meer toeneemt en de export steeds verder afneemt en dat het inflatiecijfer veel hoger is dan in Frankrijk. In 1997 werd er voor 2,5 miljard dollar geïmporteerd en de belangrijkste importpartners waren Frankrijk, Bahrein, Duitsland en Italië. De totale export bedroeg in dat jaar 2,4 miljoen dollar en de belangrijkste exportpartners waren Frankrijk, Japan en de Comoren. Frankrijk spendeert ca. 10% van zijn uitkeringen aan de overzeese gebiedsdelen terwijl daar maar 1,2% van de totale Franse bevolking leeft! Van de beroepsbevolking werkt 8% in de landbouw, 19% in de industrie en 73% in de dienstensector, o.a. overheid en toerisme. Het officiële werkloosheidscijfer ligt boven de 40%.
De kloof tussen de rijken en de armen is zeer groot en zorgt voor veel sociale onrust. De blanken en Indiërs zijn nog het beste af in vergelijking met de andere gemeenschappen.
De economie van la Reunion van Réunion is nog steeds erg afhankelijk van de financiële steun vanuit Frankrijk.
Landbouw, veeteelt en visserij
De basis van de economie van la Reunion vormt nog steeds de landbouw, en dan met name het suikerriet dat 65% van het de beschikbare landbouwgrond inneemt. Ca. 80% van de agrarische opbrengsten uit export zijn dan ook te danken aan de rietsuiker. Bijproducten van de rietsuiker zijn melasse, rum en andere alcoholische dranken die echter alleen voor de Franse markt bestemd zijn.
Réunion is een van de grootste producenten van geraniumolie dat o.a. gebruikt wordt als fixeermiddel in parfum. De olie wordt op een traditionele manier uit de bladeren van de plant gehaald. Het is een typische huisindustrie, voornamelijk geconcentreerd rond Le Tampon en Le Maïdo.
Geurige oliën komen ook van de wortels van de vetiver, een Aziatische grassoort, echter op veel kleinere schaal als de geraniumolie. De productie van dit product is te vinden aan de voet van de heuvels bij Saint-Pierre en Saint- Joseph. Tot de zeventiger jaren waren er ook grote plantages met ylang-ylang, struiken met gele bloemen die een overweldigende geur verspreidden. Er zijn nu nog maar enkele plantages die leveren aan de Frans parfumindustrie.
De aanplant van vanille is geconcentreerd tussen Sainte-Suzanne en Saint-Philippe en is de afgelopen eeuw een kleine maar stabiele factor geweest voor de economie. Tabak is op de weg terug en specerijen als zwarte peper, colves en kaneel zijn weer populaire producten. Maïs, aardappelen, linzen, bonen, knoflook, uien en fruit als lychees, mandarijnen, sinaasappels, bananen, citroenen, papaja’s en mango’s worden in vrij grote hoeveelheden geproduceerd.
Veeteelt is bedoeld voor de lokale markt en bestaat uit varkens- en kippenboerderijen. De visindustrie is door het gebrek aan goede havens nog steeds marginaal en ook met name bedoeld voor de lokale markt. De laatste jaren wordt er echter tonijn en zwaardvis geëxporteerd naar Frankrijk. De belangrijkste haven is Pointe-des-Galets. Mensen van Réunion houden wel toezicht op enkele Franse vis fabrieken op de sub-Antarctische eilanden St.-Paul en Amsterdam, meer dan 3000 km ten zuiden van Réunion.
Toerisme
Het toerisme is, vooral sinds eind jaren zeventig, in opkomst. Réunion ondervindt echter zeer grote concurrentie van het nabijgelegen Mauritius, dat veel goedkoper is en veel mooiere stranden heeft.
De meeste toeristen komen van Frankrijk en Mauritius. In 1998 werd Réunion bezocht door ca. 400.000 toeristen; 59% bezocht Réunion voor het eerst.