Geschiedenis van Botswana

Botswana werd al duizenden jaren bevolkt door oerstammen, zoals de Khoi en San. In het Noord Westen zijn sporen gevonden van zo’n 17.000 jaar voor Christus. Pas na Christus vestigden zich ook Bantu-sprekers in dit gebied. Rond 1200-1400 vestigde zich een aantal machtige Sotho stammen zich in het gebied vanuit het zuidoosten. Deze Tswana stammen (Central Sotho) versterkten zich rond de 16e eeuw en organiseerden zich rond de 19e eeuw in staten. Gedurende de 17e en 18e eeuw werd het huidige Botswana bewoond door een voornamelijk Setswana sprekende bevolking.

Vanaf begin 19e eeuw bereikten ook Europeanen deze regio. Eind 19e eeuw was Khama III (ook wel Khama de Grote) de meest vooraanstaande en belangrijkste inheemse leider met een machtig leger. Door aanhoudende dreiging van de Afrikaners uit Zuid-Afrika, versterkt door de ontdekking van goud in Botswana, zocht Khama III protectie bij de Britten. Hoewel Khama III enorme invloed bleef uitoefenen op het gebied en inlijving bij Zuid-Afrika wist te voortkomen, werd het land, toen nog Bechuanaland geheten, vanaf 1885 een Brits protectoraat.

In 1962 werd door een kleinzoon van Khama III, Seretse Khama, de Bechuanaland Democratic Party (BDP) opgericht. Bij de verkiezingen voorafgaand aan de onafhankelijkheid, in 1965, won de BDP de meeste stemmen en een jaar later werd Seretse Khama de eerste president van de onafhankelijke republiek Botswana. De BDP is tot op heden steeds de regerende partij in Botswana geweest. Na zijn dood in juli 1980, werd Khama opgevolgd door zijn vice-president Quett Ketumile Masire (later Sir Ketumile Masire). Masire, mede-oprichter van de BDP, bleef president tot april 1998 en werd opgevolgd door de toenmalige vice-president Festus Mogae, die na verkiezingen in 2004 herkozen werd als President. In april 2008 werd Seretse Khama Ian Khama gekozen als president.