Swakopmund
Swakopmund is misschien wel de leukste stad van Namibië, tenminste op cultureel gebied. In het centrum van de stad vindt u veel Duitse architectuur terug in oude gebouwen. U vindt hier nog Duitse restaurants, bars en Konditoreien, waar u bijvoorbeeld apfelstrudel kunt bestellen. In het Swakopmund Museum treft u een goede expositie aan over de koloniale Duitse tijd. Ook kunt u een tour doen in de Hansa Brewery, die dichtbij het Swakopmund Museum te vinden is. Ook wat winkelen betreft zit u in Swakopmund goed, de meeste grote winkelketens hebben in de stad een vestiging.
De met palmen omzoomde straten geven Swakopmund een aangename uitstraling. De stad aan de Atlantische Oceaan ademt de sfeer van een Noord-Duitse badplaats. Restaurants bieden Kaffee & Kuchen aan en pensions adverteren met ’zimmer frei’. In de straten domineren pastel tinten en jugendstil gevels.
In de zomer kan het er heet worden, maar veel winterdagen zijn redelijk fris. De koude Atlantische Oceaan brengt niet zelden een koude ochtendmist over de stad die soms uren blijft hangen en klamme, koude nattigheid brengt. Desondanks: Swakopmund krijgt maar weinig regen per jaar. Met slechts 15 cm regen per jaar hoeft u niet bang voor een buitje te zijn. Eenmaal bij het achterland van Swakopmund beland, houdt alle vergelijking met een Duitse badplaats op. Rondom Swakopmund ligt de Namib Desert - de droge, vlakke woestijn met barre leefomstandigheden.
Infrastructuur
Tegelijkertijd met het toenemend verkeer naar Swakopmund werd het volgende probleem van de stad pijnlijk zichbaar: er was een groot tekort aan water. Veel ossen en drijvers op de route door de woestijn overleefden de route niet en ook de stad zelf had moeite om de vraag naar vers drinkwater bij te houden. Om het probleem onderweg op te lossen, werd besloten een spoorweg te bouwen. De bouw begon in 1897 en op 19 juni 1902 arriveerde de eerste trein vanuit Swakopmund in Windhoek. Kort daarna begon de bouw van de private spoorlijn tussen Swakopmund en Tsumeb in het noorden van Namibië waar op grote schaal kopererts werd gewonnen.
In de jaren van de Eerste Wereldoorlog bouwden de troepen van de Unie van Zuid-Afrika in 2 maanden tijd een spoor tussen Swakopmund en Walvis Bay. Dit spoor had evenwel een afwijkende breedte van de overige twee lijnen. Duitse troepen probeerden het gebied weer in handen te krijgen en vernietigden de pas aangelegde spoorlijn. In de jaren na de Eerste Wereldoorlog is de lijn opnieuw aangelegd met de juiste spoorbreedte.
Het meest zwakke punt bleek uiteindelijk dicht bij huis te liggen: de brug over de Swakop Rivier begaf het bij tijd en wijle. Het is maar moeilijk te geloven als u de brug van de rivier oversteekt. Wat u ziet, is nauwelijks een rivier te noemen. Maar eens in een aantal jaar regent het meer overvloedig dan in andere jaren en kan de woestijn de gevallen neerslag niet verwerken. Het water verzamelt zich in de rivieren en stort zich in geweldige vaart richting oceaan. Het water vernietigt alles wat ze op haar pad tegenkomt.
Overigens als u zich wat verder wilt verdiepen in de infrastructuur en transport gedurende de Duitse periode, is het Otavi Station in de Kaise Wilhelm Street/Sam Nujoma Street interessant. Het Otavi is het eerste stationsgebouw voordat het werd verplaatst naar de Bahnhof Street. In het kleine museum is nu het Transportmuseum gevestigd en vindt u foto’s en voorwerpen, zoals de 15 kilo zware helmen die mannen droegen tijdens de bouw van de pier Dagelijk geopend van 10.00 -17.00 uur. Toegang gratis.
Strand en vuurtoren van Swakopmund
De bouw van de pier bleek in eerste instantie een strop te zijn voor de overheid. Door de verzilting bleek de pier niet goed bruikbaar. Een positieve bijkomstigheid is eigenlijk pas later gebleken: het strandje dat noordelijk van de pier ligt, blijkt uitermate geschikt voor vakantiegangers. Toerisme is sinds enkele tientallen jaren beslist de meest aantrekkelijke bron van inkomsten in Swakopmund.
Bij een havenstad hoort een vuurtoren. Vaak zien we deze buiten de bebouwde kom staan, maar in Swakopmund is de vuurtoren deel van de stad geworden. In het verlengde van de oude pier, aan de oostzijde van Strandstraat ligt de vuurtoren, bijna verborgen in haar eigen tuin. De 21 meter hoge toren is evenwel op de oceaan van 30 kilometer afstand te zien.
Naast de vuurtoren staat het Kaiserliches Bezirksgericht dat tegenwoordig dienst doet als vakantiehuis van de president. Hier geldt hetzelfde als bij het huis van de president in Windhoek: als hij er is, kunt u beter een blokje omlopen. De residentiële soldaten zien in toeristen kennelijk geen onschuldige voorbijgangers, maar handlangers van een criminele of terroristische organisatie. U wordt met agressie en machtsvertoon op afstand gehouden.
Gebouwen van Swakopmund
Langs de kust, aan de Ludwig Koch Street, staat een aantal bezienswaardige koloniale gebouwen zoals de Vierkantvilla op nummer 5 dat in prefab vanuit Duitsland naar Swakopmund werd verscheept. Iets verderop staat de Kabelmesse, het gebouw van de Eastern & South Africa Telegraph Company. Het diende als kantoor voor het personeel van het kabelbedrijf dat de kabel tussen Europa en Afrika heeft aangelegd. Een stuk van de kabel kwam bovenland tussen Swakopmund en Walvis Bay. In de volksmond is dit stuk sinds die tijd ’Cables’ genoemd.
Tussen de Ludwig Koch Street en Strand Street ligt de Bahnhof Street. Aan de rechterkant ligt het Altes Amtsgericht, een gebouw dat in 1906 als school werd gebouwd, maar later in gebruik is genomen als rechtbank. Iets verderop, in het oude stationsgebouw, is nu het Swakopmund Hotel en Casino gevestigd.
Zuidelijk parallel aan de Bahnhof Street ligt de Post Street met de Evangelische Lutheraanse kerk uit 1909 en ingewijd in 1912 - speciaal voor de blanke gemeenschap van 1400 zielen uit die tijd. Het dak werd met koper bekleed, zoals met meer huizen van de welgestelden gebeurde. Aan de overkant staat de Old German School, nog altijd in gebruik als school.
Terug naar de kust, aan de Strand Straat ligt - bijna aan de kade- het Swakopmund Museum. De Duitse geschiedenis en het ecosysteem van de Namib-woestijn (met een selectie rotstekeningen, mineralen en een uraniumshow) vormen de belangrijkste tentoonstellingen binnen het museum. Van maandag tot vrijdag geopend tussen 10- 13.00 uur en vanaf 14.00 -17.00 uur. Lage toegangsprijs.
Iets zuidelijk van de jetty ligt het Aquarium waar vis dagelijks gevoerd wordt om 15.00 uur. Op dinsdag, zaterdag en zondag wordt het door duikers gedaan. Er zijn tunnels vanwaar u de vissen - waaronder enkele haaien - kunt zien. Geopend van dinsdag tot zaterdag en feestdagen tussen 10.00 - 16.00 uur. Op zondag van 11.00 - 17.00 uur. Op maandag gesloten.
Voor wat meer koloniale snit moet u in de Otavi Street zijn, in het centrum van de stad. Villa Wille is een koloniale residentie die deze sfeer nog uitademt. Het tegenwoordige hotel was het huis van architect Hermann Wille die veel gebouwen in Swakopmund heeft ontworpen. Het dak van het huis is van koper.
Op de hoek van de Brucken en Moltke Street staat het Hohezollern Building. Gebouwd als hotel in 1909 heeft het later als gemeentelijk gebouw dienst gedaan terwijl er tegenwoordig appartementen in zijn gebouwd.
Op de hoek van Bismarck en Lazarett Street staat het Prinzessin Rupprecht Heim. Het gebouw is als militair ziekenhuis gebouwd en later overgenomen door de Bavariaanse vrouwelijke Rode Kruis-organisatie. Het gebouw werd genoemd naar de beschermvrouwe van de organisatie, prinses Rupprecht en heeft jaren dienst gedaan als verpleeghuis. Nu is in het gebouw een guesthouse gevestigd.
Het centrum van Swakopmund
De meeste winkels, banken en coffeeshops bevinden zich rondom Molke Street, Kaiser Wilhelm Street en Post Street. U vindt hier een goed informatiekantoor (hoek van Kaiser Wilhelm en Roon Street), boekhandels met keuze en leuke coffeeshops om ansichtkaarten te schrijven. Als u iets nodig heeft voor uw camera, telefoon of andere moderne equipment kunt u het beste hier een adres zoeken. Richting de Namib of Etosha zult u voorlopig niets meer tegenkomen. Ook andere zaken die u nodig kunt of denkt te gaan hebben, kunt u het beste aanschaffen in Swakopmund.
Geschiedenis van Swakopmund
In augustus van 1892 ging de Hyena, een Duitse oorlogsboot, voor anker iets ten noorden van de Swakop Rivier. De Duitsers zochten naar een goede plaats voor een haven als alternatief voor Walvisbaai - dat de Engelsen sinds 1884 in handen hadden en niet wilden opgeven. Kennelijk viel Swakopmund in de smaak. Een jaar later, in 1893, werden namelijk 40 kolonisten aan land gezet die zich vanaf dat moment maar moesten redden. Het moet een hard leven zijn geweest, want er was letterlijk niets. Velen van hen woonden de eerste jaren in grotten op het strand en pas na enkele jaren lukte het hen om aansluiting te vinden bij het binnenland om handel te drijven.
Tussen het binnenland en de kust liep de zogenaamde ’Baaiweg’ - aangelegd door Jan Jonker in 1844. De weg was slecht, zelfs voor paard en wagen en daarom weinig gebruikt. Een nieuwe weg die in 1896 tussen het binnenland en Swakopmund werd gebouwd, betekende de redding van de 40 kolonisten. In het jaar 1896 werden al meer dan 800 ossen met wagens over de weg geteld. Ondanks deze toename is Swakopmund als haven altijd minder populair geweest dan Walvis Bay dat een natuurlijke baai had. De natuurlijke haven werd enigszins nagebootst door een pier aan te leggen- The Mole - die de golven moest breken. De pier raakte evenwel al binnen enkele jaren totaal verzilt en praktisch onbruikbaar. Na 1907 werd daarom een ijzeren aanlegsteiger gebouwd, zuidelijk van de pier. Jammer genoeg is de aanlegsteiger in dusdanige slechte staat dat het verboden is op de steiger te komen. De gemeente zoekt naar fondsen om de steiger weer in ere te herstellen.